De toeristische route - deel I

Helaas staat de zogeheten 'Bali-Belly' van Didier in dit verhaal centraal, vandaar de kleine vertraging van het verslag. Ook al weten de meeste reizigers dat de kans er dik in zit dat je er een keer mee te maken krijgt, het maakt het niet minder onaangenaam. Regelmatige toiletbezoeken, hoge koorts, buikkrampen en misselijkheid, de arme schat had het goed te pakken.
Desalniettemin hebben wij tussen alle aanvallen door, geprobeerd om de high-lights van Bali alsnog te bezoeken met een enkele aanpassing in ons schema, lees hieronder het resultaat.

Didier had een flinke vertraging op Schiphol opgelopen. Met de mogelijkheid dat hij hierdoor de overstap op Doha naar Kuala Lumpur niet zou halen, liepen de zenuwen nogal hoog op. Nog een dag langer wachten was na een maand lang wel een erg grote test op ons geduld en daar was Qatar-Airways het gelukkig mee eens.
Dus 24 uur later, 4 uur vertraging en een overboeking verder, kwam Died op 5 Oktober toch eindelijk in Bali aan. Kapot en een beetje muffig van de lange reis, maar wel erg gelukkig om er te zijn.

We zijn begonnen in Seminyak, in het Fave hotel. Een stad die een beetje buiten de grote drukte gelegen is, aan het strand met een tal van gezellige restaurantjes en mooie winkels.
Wij verbleven hier 3 nachten, waarin wij vooral aan ons kleurtje hebben gewerkt op het strand, een poging hebben gewaagd tot surfen en een gezellige avond hebben gestapt in La Favela. *Top-tip voor de horeca en/of- stap tijgers onder ons (vraag Google voor meer info).

Didier was over zijn jetlag heen en vond het wel erg leuk om na wat dagen achterop te hebben gezeten, zelf tussen de gekte in het verkeer rond te tuffen. Dus hebben we een tweede scooter gehuurd en een mooie trip richting het zuiden van Bali gepland.
Ook al ben je al vaker in Indonesië geweest, het verkeer is en blijft een bijzondere gewaarwording. De mierenhoop aan scooters en motoren die je om de oren vliegen, met gezinsleden die zich opgestapeld hierop vervoeren. Om nog maar niet te spreken over de attributen die men zonder te verblikken of verblozen, achter zich aan slepen de snelweg op. Een andere wereld, vrij en fijn gevoel om hier deel van uit te maken.
Buiten dat je aan de linker kant van de weg rijdt, zijn de ongeschreven wetten op de weg ook iets waar je even aan moet wennen. Groen betekent GO!, maar oranje eigenlijk ook en mocht je direct willen stoppen bij rood licht, heb je geheid een leger scooters met verwarde Indo's bovenop je nek. Even mee oppassen dus.
Anders dan bij ons in het Westen wordt de toeter in Indonesie gebruikt als de; pas-op-ik-kom-eraan-waarschuwing in plaats van; AAN-DE-KANT-of-ik-doe-je-wat-waarschuwing. Niet te persoonlijk opvatten dus en vooral meegaan in deze gewoonte voor de eigen veiligheid.

Een prachtige weg richting het zuiden hebben wij gereden naar Uluwatu, de parel van het eiland. Witte stranden, surfer dorpen en wilde aapjes komen je tegemoet in ontelbare aantallen. Wij zijn verbleven in Padang-Padang en hebben vanaf hier de 'Must-See' spotten opgezocht met de scooter. Single-Fin, Blue Heaven, Uluwatu Temple en Padang-Padang Beach staan op dit lijstje, een kijkje in onze foto albums waard, mochten jullie dit nog niet hebben bekeken (check FB).
Heerlijke dag hier gehad, met heel veel indrukken en mooie nieuwe ervaringen is het tijd om door te gaan naar Kuta.

Deze dagen hadden wij uitgetrokken om twee uitstapjes te maken met een driver richting Lake Bratan en Kintamani. Helaas is dit niet gelukt omdat Didier wel erg ziek begon te worden. Gelukkig zaten wij op bekend terrein bij Ketut en werden wij overgoten met kopjes thee. We besloten om hier te blijven tot Didier was aangesterkt en daarna naar Ubud te vertrekken om in een reten-luxe resort even bij te komen. Dit was nodig voor zijn herstel, vond hij zelf. Eenmaal aangekomen moet ik toegeven dat ik het niet zo een heel vervelend idee vond als dat ik leek blijken. Benji resort, midden in de jungle van ubud, een ware oase.

Ook al was Didier nog niet helemaal de oude, voor de Monkey Forest wilde hij graag de moed even bij elkaar rapen om een kijkje te nemen. Dus zo gezegd zo gedaan, onderweg naar het apenbos, waar bij aankomst mijn ontzettende held doodsbang bleek voor de kleine harige mini mensjes. Gniffelend en een tikje zenuwachtig zijn we door de menigte de aapjes wezen bewonderen en hebben op het einde zelfs nog een trosje bananen gevoerd.. aan de kleintjes dan. Als gevolg werd Didier belaagt door twee apen die zijn tas besprongen en aan zijn ritsen hingen, deze gooide hij zonder twijfel op de grond. Dat belooft nog heel wat in Sumatra ;)
Gelukkig onbeschadigd het terrein verlaten en nog even nagenoten van de prachtige omgeving.

Diezelfde dag hebben wij de rijstvelden van Ubud bekeken, Tegalalang. Een tikje toeristisch maar wel erg de moeite waard. Het Indonesië zoals men het kent uit verhalen en schilderijen, is hier levensecht te bewonderen.
*Tip, loop naar beneden door de rijstvelden even het hoekje om, net na de brug. Hier vergeten de meeste mensen even door te lopen en biedt een prachtig plaatje afgezonderd van de drukte.

Na vanavond hebben wij nog 1 dagje Ubud staan, om de ellenlange straten met kunstwerken en local markten af te struinen.
De volgende dag gaan wij richting Lovina in het noorden van Bali, om de watervallen te bezoeken, de wilde dolfijnen te spotten en te genieten van de night markets in Singarja. Een hoop in het verschiet, graag tot ons tweede deel in Bali.

Liefs Am en Died

Hoogte punt Died: Amber op een surfplank
Hoogtepunt Am: De apenaanval en La Favela
Diepte punt: Bali-Belly