Maand 1

Maand 1 zit erop. Voor Didier nog 1 nacht en voor mij nog twee nachtjes slapen voordat we eindelijk weer bij elkaar zijn. Het waren dan ook erg intense 30 dagen voor ons allebei, dus de tijd is eerlijk gezegd wel omgevlogen.
Om deze reden ben ik ook weer aan een dagboek begonnen, de tijd vliegt voorbij en iedere dag op reis is er 1 die niet meer terug komt. Zoveel waardevolle momenten die je mee maakt en bijzondere mensen die je ontmoet, zijn meer dan zonde om te vergeten en hier niet bij stil te staan.
Daarbij willen wij jullie thuis de mooie verhalen niet onthouden en hopen jullie op deze manier toch een beetje te kunnen laten meegenieten van alles wat wij onderweg meemaken.

Onze reis in een notendop:
Amber; Java (Jakarta-Bogor-Bandung-Yogjakarta-Surabaya)
Samen; Indonesie (Bali, Lombok, Gili's en Sumatra)
Cambodja
Laos
Thailand
Vietnam als de tijd dit toelaat. Mooie reden om nog eens terug te gaan als dit niet lukt.

Een samenvatting van de maand September;
Ik ben een maand eerder op reis gegaan, om onder andere opa naar Bogor, zijn geboorteplek, terug te brengen zoals hij dit had gewilt. Terug naar Indonesie, zijn thuis, waar hij is geboren en groot gebracht. Zo gezegd zo gedaan en na Jakarta dus naar Bogor gegaan, opzoek naar opa zijn ouderlijk huis en vooral naar de rivier waar hij naar eigen zeggen altijd kattenkwaad uithaalde en speelde met zijn vriendjes om daar de andere helft van de verstrooiing te doen.
Met opa in de rugzak, waren wij erin geslaagd om de juiste wijk op te sporen met oma in haar beste Bahasa en een 60 jaar oud adres waar niemand van wist of het nog bestond. Maar verdomd, nadat de hele buurt zich met onze speurtocht had bemoeit, kwamen wij in contact met een oud Nederlands-Indisch opaatje, die nog prima Nederlans sprak ook. Meneer kende de familie die vrienden waren met de Pieroelie's en wist precies welk riviertje wij bedoelde. Dus een dorps discussie en 100 foto's verder met onze celeberties Bas en Marijn, gingen wij met meneer en opa richting de rivier.
Eenmaal aangekomen kon een ieder van ons de verhalen van opa volledig inbeelden door de prachtige omgeving waar wij ons bevonden. Hij had altijd de kracht om zijn verhalen tot leven te brengen en dit plaatje was precies hoe ik het mij had voorgesteld.
Klimmend en klauterend met oma voorop naar beneden gekomen en een onvergetelijk laatste eerbetoon aan opa gegeven. Ieder een handje as verstrooid in de rivier en Bas heeft een mooi gedenk kei gemaakt in het water. Of het zo moest zijn, begon na de enkele minuten stilte het middag gebed voor het dorp uit de speakers boven het water. En ook al was de vriendelijke meneer zo vals als een kraai, het creëerde een bijzonder kippenvel momentje, letterlijk en figuurlijk. Opa was weer thuis, met een traan en een lach hebben wij dit gedeelte zkunnen afsluiten.

Terug naar het begin van de reis; 4 September kwam ik aan in Jakarta om 10 uur in de avond na een vlucht van 20 uur en een overstap van 9 uur op Doha airport in de nacht, is niemand aan te raden. Redelijk vermoeid dus wel, maar het gevoel van geluk dat ik eindelijk weer terug was in Indonesië overheerste. De geur, warmte en vriendelijkheid bij aankomst voelde als thuiskomen. Marijn, Bas en papa kwamen mij gelukkig halen en de reis begon vanaf dit moment pas echt, in sneltreinvaart.

Veel tijd om te rusten was er niet, want om 8 uur ging de wekker en gingen wij op pad met de driver naar papa zijn geboorte huis. Zoals overal rukte het hele dorp uit om te helpen zoeken, uit vriendelijkheid maar ook uit diepe nieuwsgierigheid wat die gekke groep 'bulés' (spreek uit boelees - 'buitenlanders') hier kwamen doen. Papa die eruit ziet als een Indo maar geen Indisch spreekt, Bas als uit de kluiten gegroeide Indo met wel de kleur maar niet het lichaam en mama, een verschijning waarvan zij überhaupt het bestaan niet afwisten, wekte veel verwarring en gekke situaties op. Maar waar wij ook kwamen, zoals overal in Indonesië zijn de mensen trots dat jij als buitenlander interesse hebt in hun land en zullen je altijd een warm welkom heten met de beste intenties.
Dus na wat hand en voet werk, begrepen ze dat papa en oma daar vandaan kwamen en wisten de plaats aan te wijzen waar het huis stond en oma haar oude werk was. Misschien wel tot de grootste teleurstelling van de hele reis, was het huis vervangen door een stuk grond met een hoop onkruid. Na zoveel jaar eindelijk terug te zijn bij de plek waar je enige herinneringen nog bestonden van toen, was er niet meer en dit deed wel erg veel pijn.
Toch voelde het ook als een afgesloten hoofdstuk, ook al was het huis er niet meer, het vraagteken is hierdoor wel ingevuld en hier moeten we het mee doen.

Na het verstooien van opa in Bogor zijn wij ons gaan opsplisten. Lisa, Bas en kids zijn direct doorgevlogen naar Yogjakarta en mama, Marijn, papa, oma en ik zijn eerst naar Bandung gegaan met het vliegtuig.
Onze missie was het zoeken naar tante Elly en oom Thom, waarvan wij alleen een adres hadden waar ooit hun oude huis had gestaan en nu vervangen was door een groot hotel. Mocht je je afvragen waar Google Maps in mijn verhaal blijft, straatnamen kennen zie hier niet tot amper. Alle straten en gebouwen veranderen hier zo snel dat zij de moeite noch kosten nemen voor het registrerem hiervan. Dus waren wij weer aangewezen op een driver en een 60 jaar oud adres en de lieve locals die tot nu toe na veel overleg toch altijd tot de oplossing kwamen.
Onze eerste poging was het hotel, op de plek waar het huis ooit stond. Het voelde ietwat idioot om hier naar binnen te stappen met de vraag of zij de mensen kenden die hier ooit 100 jaar terug gewoond hebben op dezelfde plek waar het hotel nu op staat, maar tot onze stomme verbazing kende de General Manager van het hotel het stel nog steeds erg goed en bracht ons naar hun huis. Schiet mij maar lek..
Enfin, tante Elly en oom Thom gevonden, heel ontroerend en fijn voor oma. Missie geslaagd, de wonderen zijn de wereld nog niet uit denk ik zo.
Voor de verbazing over het huis van dit lieve stel, verwijs ik graag door naar de foto's. Meer beeld bij nodig om deze bizarre omstandigheden te omschrijven die wij hier mee maakte.
Al met al een super ervaring om je familie uit alle verhalen van vroeger ineens te ontmoeten, daar in Bandung.

In de avond zijn wij doorgegaan richting Yogjakarta, want er stond nog meer op het programma en Lisa en Bas waren immers op ons aan het wachten.
In de nacht zijn we naar de Borobudur en Prambanan geweest. De grootse Hindu en Buddhiste tempel uit Indonesië en hebben zonsopgang gekeken vanaf de top van de berg met uitzicht hierop. Adembenemend, is toch het woord dat het meest in de buurt komt. Zo inmens groot en zoveel bizarre verhaal lijnen in de bouwwerken die al eeuwen oud zijn maar nog steeds worden nageleefd. Was heel bijzonder om te zien en een stukje van mee te krijgen.

Na dit avontuur zijn Bas en Lies terug gegaan met de kinderen naar Bali, aangezien papa Johan daar ook zat en wij gingen door naar Surabaya met de trein naar Meilan en Jiwanto (zusje van oma). Dit ging nog gepaart met enig wat stress, aangezien het loket toch al dicht bleek te zijn voor het kopen van een ticket, foutje van de beste driver. Dus gingen wij voor een laste-minute kaarten op het trein station zelf en hadden met geluk nog plek in de middle class kunnen regelen. 6 uurtjes, veel te zoete thee en een smerige kip cordonblue verder, kwamen we aan in Surabaya waar Jiwanto ons stond op te wachten. Heerlijk om weer terug te zijn, alsof je thuis komt aan de andere kant van de wereld, wordt opgehaald door je oom, waar bij aankomst een schilderij van je opa thuis aan de muur hangt en foto's van jezelf op de kasten staan. Blijft apart, maar erg leuk.
Tijdens ons verblijf zijn wij Surabaya rond gegaan, hebben wij het graf van overgroot opa bezocht, Elizabeth ontmoet en gegeten, heel veel gegeten. Ontzettend gezellige twee dagen gehad, maar ook best intens en wel een heel fijn idee om weer eindelijk terug te gaan naar Bali.

Aankomen in Bali was een onbeschrijvelijk heerlijk gevoel, met kriebels in mijn buik en een grote glimlach de taxi in, onderweg naar het eerste hotel.
De eerste week vooral met papa en mama een lekkere zon,zee strand vakantie gevierd en in de avond veel met zijn alle gegeten.
In de tweede week vooral met Marijn op stap geweest en in de villa van Bas, Lies, Faab en Sanne gechilled in Seminyak. We hadden nogal wat daagjes nodig om bij te komen van onze vliegensvlugge reis door Java in 6 dagen.
Na deze twee weken drie keer naar het vliegveld geweest om iedereen uit te zwaaien en te beginnen met aftellen van de dagen voordat mijn lieve schat er is.

Met een voldaan gevoel en veel mooie herinneringen over deze start van een nog lange reis, laat ik het voor nu hierbij. Het volgende verhaal zal een week inplaats van maand verslag zijn en zal beloven het dit keer wel bij te houden ;)

Selamat tidur voor nu en tot snel.

xxx

p.s.
Hoogtepunt van de maand: de geboorte van onze nieuwste Pieroelie Fajah Titia