Een beestenboel in Laos

In vientiane, de hoofdstad van Laos, hadden wij wederom als missie een visum regelen, dit keer voor Thailand. In de stad zelf is weinig te beleven, maar dit was de enige plek waar we dit konden aanvragen voor de periode dat wij het nodig hadden. Maar Azië zou Azië niet zijn als dit nèt even anders zou lopen dan wij hadden bedacht. Per toeval kwamen wij in contact met een oudere dame die ons vertelde dat de ambassade gesloten was tot 14 december, dus tweeënhalve week na ons aankomst. De stad zou mogelijk de koninklijke familie ontvangen en hadden daarom bij voorbaat de ambassade dichtgegooid. Geen publicatie of mededeling over dit tafereel te vinden, omdat ze bang waren voor verlies aan toeristen. Met als gevolg dat honderden reizigers in de stad arriveerden en voor een dichte deur stonden. Mooi balen, dus hadden wij besloten om een dag later door te reizen naar Vang Vieng en ons visum elders te regelen.
Maar toen wij wakker werden om te vertrekken werden wij opgeschrikt door een op zijn zacht gezegd hobbelige huid. Vooral Didier zijn hele lichaam zat onder de rode en witte grote bulten, die duidelijk niet van een mug afkomstig waren. Na wat verward en kriebelig te hebben geconstateerd dat de beestjes bedvlooien moesten zijn hebben wij jeukend als twee honden de receptie belaagd. Zij beweerde dat het niet aan hun bedden lag, maar na druk discussiëren zijn wij toch overgestapt naar het hostel ernaast. Maar na het wakker worden van een middag dutje in het nieuwe hostel werden wij overdonderd door het dramatische feit dat de bulten zich hadden verdrievoudigd en de jeuk was ondraaglijk. Wij hoopten dat housekeeping de bedden voor ons wilde verschonen maar in plaats daarvan, werden wij zonder pardon uit het hostel gezet. Bedbugs! Big problem, please stay outside! Riep de manager na het zien van onze huid. En hoppa, voor we het wisten waren onze tassen uit de kamers gehaald, kregen wij ons geld terug gesmeten en werden wij verbannen uit de lobby. Buiten dat we ons flink besmet, vies en verstoten voelden, wisten wij van gekkigheid niet meer wat we met de jeuk aanmoesten. Feit daargelaten dat wij ook geen onderdak meer hadden.
Omdat de vlooien zich blijkbaar al overal verspreid hadden, zijn wij naar de eerste de beste wasserette gesprint en hebben ál onze spullen in de wasmand gegooid. Van backpack tot schoenen en onderbroeken aan toe. Mevrouw van de wasserette keek stom verbaasd toe, waarop wij wat schuldig en schaapachtig hebben staan teruggelachen, "hihi, very dirty". Vervolgens nieuwe kleding gekocht op de markt, dettol gehaald en ingecheckt in een nieuw hostel. Na drie dagen flink te hebben geschrobd en gedesinfecteerd, heeft de jeuk nog een paar dagen aangehouden en werd het gelukkig met de tijd minder. Vientiane hebben we zo snel mogelijk ontvlucht en vergeten.

Vang Vieng, iets noordelijker van Vientiane, was een tussenstop met een korte maar avontuurlijke planning. Wij hadden in één dag, drie verschillende activiteiten staan. Vroeg in de ochtend werden wij opgehaald en dieper in de jungle gebracht waar wij zouden ziplijnen en tuben door een 7 km lange grot. Zippen is als het waren als een speer van boom tot boom slingeren aan een kabel op veel te hoge hoogte en hopen dat je goed aankomt. Dit laatste baarde vooral Didier enigszins zorgen. De eerste lijn moest hij beginnen en keek mij aan of dit de laatste keer was. De arme schat had trillende handjes, zweet op het voorhoofd en was plots iets minder blij met al mijn avontuurlijke ideeën. Maar toen onderweg bleek dat ook hij niet naar beneden zou storten, had hij al gauw de smaak te pakken en was niet meer te stoppen. Met hoge snelheid zoef je als superman de jungle door en voelt je zo vrij als een vogel. Zeven lijnen lang voordat wij weer beneden op de grond stonden.
De volgende activiteit was op hetzelfde terrein. In een opblaasbare band werden wij in een groep door een pikkedonkere grot in het water voorgeleid die dwars door de jungle liep. Behalve de grot zelf, waren de vele Aziaten ook een aangename bezienswaardigheid. Hand in hand met groot opgezette spleetogen kwamen zij trillend voorbij dobberen. Geen groot monster, maar het gebrek aan zwemlessen bleek de boosdoener. Een beetje verbaasd maar vermakelijk was het wel. Na een overheerlijke BBQ-lunch was het tijd voor wat inspanning en zijn wij naar de rivier gereden voor een kano tocht van twee uur lang. Onderweg vaarden we langs een dorp aan barretjes in het water waar je een ijskoud biertje en eten vanaf je kano kon bestellen. Een dikke tien voor deze geweldige afsluiter van de dag.

Luang prabang, een plaatsje verder in het noorden van Laos was ons laatste bestemming in dit prachtige land. Een schattig stadje waar het boeddhisme overal op straat leeft en voelbaar is. Vele monniken, tempels, lichtjes avonden en offerplaatsen geven deze stad een mooie en bijzondere sfeer. Omdat er zoveel in de stad te zien en te beleven is hebben wij hier een weekje rond gebanjerd met één uitstap naar de beroemde watervallen Kuang si watervallen. Anders dan andere watervallen loopt het water vanuit deze bron trapsgewijs via terrassen naar beneden. Dit geeft een sprookjesachtig effect en is voor ons misschien wel het mooiste dat wij tijdens deze reis hebben gezien. Verder hebben wij hier genoten van de vele restaurantjes en gezellige nachtmarkten en hebben wij ons voorbereid op onze laatste bestemming, thailand!

Qua landschap staat Laos voor ons verreweg op nummer 1. De taal barrière was hier echter wel een groter probleem dan in andere landen. Verder dan 'yes' en 'no', komen de mensen helaas niet, dus een woordje Laotiaans is hier geen overbodige luxe als reiziger. Aangevuld met wat creatief hand en voet werk kom je uiteraard wel een heel eind. Wij zijn beide heel blij dat dit onverwachte bezoek, zó onvergetelijk heeft uitgepakt. Vanaf Luang prabang vliegen we door naar Chiang Mai en gaan de activiteiten langzamerhand inruilen voor luie zon, zee en strand dagen.
Nog even lekker bijbruinen voordat we de kou in Nederland komen trotseren.

Veel liefs van ons.

Hoogte punt: watervallen
Dieptepunt: lokaal eten